Vorige week heb ik met een klein gezelschap ontbeten in een truckers café in Yellowknife, in Noord-Canada.
Onmiddellijk bij binnenkomst kwam er een vrouw achter de bar vandaan en ze begroette mij glimlachend. Ze wees me een vrije tafel, waar ik kon gaan zitten en vroeg of ik koffie wilde. Dit wilde ik wel en mijn tafelgenoten hadden er ook zin in. Binnen een halve minuut was ze terug met vier mokken in de ene hand en een pot koffie in de andere. Ze schonk vier maal een halve liter van het zwarte goedje in onze mokken. Na een minuut kwam ze een kan water en glazen water brengen.
Na deze hartelijke ontvangst bekeek ik op mijn gemak de menukaart. Toen ik daarmee klaar was bestudeerde ik de mensen om mij heen. Onmiddellijk viel mij een man op die heen en weer rende tussen de tafels, bar en keuken. Nog nooit heb ik een ober zó snel zien rennen. Hij bewoog zich voort als in een versnelde film. De vrouw stond achter de bar en het leek of ze alle tijd had. Toch had ze aandacht voor iedereen, terwijl ze ondertussen drankjes serveerde en allerlei andere klusjes deed. Mijn gastheer vertelde, dat zij de nieuwe eigenaar was van het café. En de man was de oude eigenaar.
De man stevende op ons af en legde een bloknoot op de tafel. Hij boog zich over het papier en zijn rechterhand hield hij in de schrijfhouding, met de punt van de pen op het papier. Hij richtte zijn hoofd op en keek de persoon aan die het dichtst bij hem was: ‘Wat wilt u bestellen?. Het menu werd genoemd. Terwijl zijn hand dit nog opschreef knikte naar hij de volgende persoon ter aanmoediging om de bestelling op te geven.
Mijn menu was ik vergeten en gehaast ging ik het opzoeken op de kaart. Mijn tafelgenoten gingen mij gejaagd helpen.
Ineens moest ik denken aan een paar lessen die ik heb geleerd in het kader van aandacht en rust in de zorg. Ze zijn ook buiten de zorg toepasbaar.
Ten eerste:
Als je veel wilt doen in weinig tijd en je wilt de ander het gevoel geven, dat je alle tijd hebt voor ze, pak dan een stoel en ga dan zitten. Al is het maar twee minuten. Heb dan volle aandacht voor de ander.
Ten tweede:
Als je het druk hebt en je wilt de ander wil je graag spreken, zeg dan dat je alle tijd hebt voor hem/haar. Noem daarna het aantal minuten, bijvoorbeeld 15 minuten. Korter of langer kan ook. Ga daarna met volle aandacht het gesprek aan. Houd je aan het aantal minuten.
Ten derde:
Hoe druk je het ook hebt: ga niet rennen, want dan verspreid je onrust. Loop normaal, probeer te vertragen. Het is belangrijk om rust uit te stralen. Dit werkt ook positief op je hoofd. Je krijgt tijd om je gedachten te ordenen.
Ten vierde:
Laat bij een huisbezoek je zorgen achter in de tuin of op de stoep. Ga naar binnen en concentreer je op de patiënt en de situatie. Denk niet aan je boodschappenbriefje voor de supermarkt. Vertrouw erop dat alle gedachten weer bij je terugkomen.
Deze vier lessen zijn natuurlijk ook buiten de zorg toepasbaar.
Je doet evenveel in een lager tempo, zo niet méér, dan in een gehaast tempo. En het geeft jezelf, en omgeving, een tevreden gevoel.
Na het ontbijt legde de man een factuur op onze tafel. Hierop stonden slechts twee dingen: het woord ‘voedsel’ en het eindbedrag.
Het lijkt erop dat de nieuwe eigenaar van het truckers café de bovenstaande lessen goed begrepen heeft. Ik hoop dat zij dit kan overbrengen naar de oude eigenaar.